Fast Forward

In Viewer Discretion's post entitled "Contesting Visibilities, Contextualizing Desires" about Pinoy gay movies, I quote:

"We admit, we watch many of these gay films. More often than not, it’s for the sex. Cris (Pablo) watches more of them than I do, but he also uses the fast forward button more frequently (“to get to the juicy parts,” he says). I, the more prudish one, would try to stick it out through the whole film, and not infrequently, would confirm Cris’s suspicion that he didn’t miss much anyway."

Kaya naman pala may ganoon ding pakiramdam ang manonood sa mga pelikula ni Cris ay sa dahilang ganoon din niya itrato ang kanyang panonood ng pelikula. Most often than not, pinagtutuunan niya ng pansin ang sex scenes at nudity ng kanyang mga pelikula kaysa sa takbo ng kuwento nito dahil siya mismo, bilang manonood, ay 'yun din ang hanap. Most of the times, the story takes a backseat over the sex scenes. Softcore porn na ngang maituturing kung minsan ang kanyang mga pelikula.

Tulad ni Phil Dy, I still give him the benefit of the doubt when it comes to watching his films. Naisip ko na baka naman sa susunod, sa dami-dami ng mga pelikulang ginagawa niya, ay may mailabas siyang matino at kapuri-puri. However, like Dy, I end up disappointed, as well.

Paano ka nga ba makakagawa ng isang matinong pelikula kung ang pagtrato mo rito ay isang commodity lamang na pwede mong pagkakitaan? You don't treat it with respect the way it has to be treated. Paano ka nga ba makakapag-focus sa kwento ng pelikula kung ikaw mismo, sa mga pinanonood mo, ay sex lang din ang habol? Mas mabuti pa sigurong hardcore porn ang iyong gawin para hindi na gaanong mag-expect pa ang manonood ng istorya.

You make films the way you see them.

Nakakalungkot. Nakakainis.


Related Posts:
Viewer Discretion's "Contesting Visibilities, Contextualizing Desires"
Philbert Dy's "Worthy of Our Disdain"
Sineasta's "Ang Mukha ng Bading sa Pelikulang Pilipino sa Bagong Milenyo"