Condescending Sid

Sid Lucero was offered to play the lead part in Philippine stage's production of Equus. He turned down the part, reasoning that Pinoy audience is "not yet ready" for such kind of theater where performance is focused on rather than the nudity. Papanoorin daw ito ng audience for the nudity at hindi dahil sa nilalaman ng play o dahil magaling ang mga gaganap dito. Kaya raw mas mabuti pang sa isang theater actor mapunta ang role kaysa sa kanyang may pangalan sa industriya.

Asked to comment on his Emmy nomination for his performance in ABS-CBN's Dahil May Isang Ikaw, he said na magaling tayong Pinoy considering na "madalian" tayo kung gumawa compared sa US. At bukod pa ru'n, they look at actors as actors at hindi tinitingnan kung bida o contrabida ba ang role, unlike dito sa atin.

May sense of pride man sa statement ni Sid, mayro'n din itong halong condescension.

In his view on Pinoy audience, napakababa naman ng tingin niya rito when he said na panonoorin lang ng tao ang paghuhubad niya rather than the play itself. Him as the would-be lead on Equus would definitely generate a buzz among Pinoy audience. Tataas sigurado ang ticket sales nito. However, nasa kanya pa rin if he would deliver a credible performance or not. So what if the audience was encourage to see the play for its nudity? Still, they would sit for at least two hours and absorb whatever they can get from the play. Who knows? Those theater virgins would like the theater and become regular watchers. Nakatulong pa siya sa mundo ng teatro.

Also, Sid has to realize that the theater is a different arena. Hindi niya pwedeng i-compare ito sa manonood ng pelikulang Pilipino. Not everyone can afford to see a play for tickets sell higher than cinema. Medyo high-brow din ang audience ng theater. At, hindi rin basta-bastang play ang Equus. It's cerebral! So how could he say na papanoorin lang ng Pinoy ito para sa hubaran?

He should be grateful for his Emmy nomination. Period. Kesyo minadali ang produksiyon o hindi, ang isang magaling na aktor ay hindi matatawaran. 'Wag niya sanang purihin ang galing ng Pinoy at laitin ito at the same time.

He is nominated for worldwide Emmy's so I don't think na tinitingnan nila kung supporting character lang ang role o hindi. Kung artista siya ng US at doon ginawa ang Dahil May Isang Ikaw, malamang ay sa supporting role ang nakuha niyang nominasyon at hindi bilang best actor.

'Wag niyang kakalimutang ito ang industriyang nagbibigay ng trabaho sa kanya. Respetuhin naman niya. At ang Pinoy audience na tinitingnan niya ng mababa ang siyang gumagastos para panoorin ang mga proyekto niya. Konting pagpapahalaga naman.

"Hayop sa Sarap," Parang Timang Lang (Artemio Marquez, 1985)

Magkapatid sina Irma Alegre at Angela Perez. Umuwi sila sa bahay at nagsabing nanood daw sila ng bold. Feel na feel ni Angela ang movie, pero deadma lang si Irma. Sabi ni yaya, kakain na raw. Call ni Irma si papa Ruben Rustia habang lumamon na si Angela. Gutom na gutom na raw siya. At kitang-kita naman sa pag-upak niya sa ulam at kanin na parang galing sa restaurant. May pa-dahon-dahon pa kasi ang oblong na plates. Para kunwari ay sosyal silang talaga.

Habang kumakain ang magkapatid, deadma lang si Ruben. Wait niya raw ang kanilang mama. Next frame, nakaupo pa rin si Ruben. Wala na ang patay-gutom na magkapatid. May tirang mga buto sa kanilang mga plato na parang nilafang talaga ng mga walang makain sa buhay.

Dating ang asawa--si Celia Rodriguez. Ask niya kung bakit daw nakatiwangwang pa ang kalat sa mesa. Hinihintay niya raw siya, sabi ni Ruben. To cut their conversation short, sinabi ni Ruben na 'wag na 'wag lang siyang makakakuha ng ebidensya against sa pagtataksil ni Celia, kundi ay mapapatay niya siya. Narinig ito ni Irma at umiiyak siyang nagpunta sa kanyang kwarto. Naka-black nighty lang siya with laced black underwear. Naiinitan siguro.

Labas si Angela from bathroom asking kung sinapak daw ba ng erpats nila ang ermats. Sobra na raw kasi si ermats blah blah blah. Irma tells her na di raw siya papasok bukas kasi may gagawin siya buong maghapon.

The next day, inabangan ni Irma si Mama. Kita niya na pumasok ito sa Victoria Court na may kasamang lalaki. Wala pang "Ssshh" logo ang VC ng panahong iyon.

Binalita niya kaagad kay Papa. Sinabing tandaan daw nito ang utos ng Diyos na 'wag papatay. Parang timang! Kakarinig niya lang na 'yun ang gagawin ng tatay niya kapag nakakuha ng ebidensya, yet siya pa mismo ang naghanap nito at sinampal sa tatay niya!

Ayun, pag-uwi ni Celia, tinutukan siya ng baril ni Ruben! Pinutok ito pero di naasinta. Inatake bigla si Ruben. Lapit si Celia at ano raw nangyayari! Jusme, inaatake na, ask pa rin siya kung ano nangyayari. Parang timang!

Bago ang barilan scene, nag-usap ang magkapatid. Sabi ni Angela na siguro raw ay hayop sa sarap ang kabit ng mama nila kaya nakuha nitong ipagpalit ang papa. Parang timang naman dumayalog ito! Parang hindi nanay niya ang sinasabi niya. Ang baboy ng bunganga!

So inatake na nga si Ruben, super hampas sa dibdib si Irma. Di marunong mag-CPR! At nu'ng i-mouth to mouth niya ito, lips to lips ang ginawa niya! Timang talaga sa CPR ang hitad. Sabay dayalog kay Celia na kapag may nangyari raw kay Ruben, isusumpa niya raw ito. Keri ko pa ang ganu'ng dialogue kasi naman '80s ito. Allowed pa sila magpaka-cliche.

Angela confronts Celia. Ayun, kinausap na naman na parang di niya ito nanay. "I'm just human. I have my needs," sagot ni Celia na accent kung accent! Iisipin mong parang ang layo niyang magkaru'n ng dalawang timang na anak. Sinabi pa niyang, "Your father is impotent!" Sabay close-up sa fez ni Angela na hindi alam kung pa'no magre-react.

Anyway, fast forward. Naghiwalay sina Ruben at Celia. Nabaldado si Ruben. Binenta ni Irma ang house nila para mapagamot si Papa. Naging dancers sina Irma at Angela sa club.

Tumeybol si Irma kay Al Tantay at si Angela kay Edgar Mande. Hindi nagsasalita si Al. Huhulaan daw siya ni Irma. "Tahimik ka, no? Mahiyain." Ay parang timang! Hindi kaya! Pipi siya kaya ganu'n. Jusme!

Next scene, need pa raw nila ng 40k para mapadala si Ruben sa ibang bansa at nang maipagamot. Nakonsensya si Ruben. Hindi na raw nila dapat gawin 'yun.

Tumanggap ng customer sina Irma at Angela na magbabayad ng 40k. Virgin daw ang gusto. Si Angela ang napili. Kinabukasan, iika-ika nang maglakad si Angela. Masakit daw pala ang "magpa-virgin". 'Yun talaga ang pang-abay na ginamit--magpa-virgin! Saka neng, ba't ka iika-ika? Sa wetpaks ka ba tinira? Masakit nga 'yun kung ganu'n. Si Romy Diaz ang customer. Afraidy Aguilar!

Pagpasok ng bahay, deads na si Ruben! Nagpatiwakal! Sinaksak ang leeg, tagos sa likod! Fuck! Pa'no niya nagawa 'yun! Ang sakit-sakit kaya nu'n. Mas masakit sa pagpapa-virgin! Imaginin mo, pa'no mo maituturok ang kutsilyo sa leeg mo at kayaning itagos ito sa likod? Tangna! Ang hirap nu'n, ah. Super talim siguro ng kutsilyo na 'yun. 'Yung parang binebenta sa Home Shopping Network.

Naging mag-jowa sina Irma at Al, at sina Angela at Edgar. Hayop sa sarap daw humalik ang dalawang babae. Ayos! Magamit lang talaga ang title ng movie! Ano kaya ang pakiramdam ng hayos sa sarap?!

Dahil inlababo si Al kay Irma, papakilala niya raw ito sa kanyang mga magulang. To make an impression, nag-Chinese-Chinesan na damit si Irma, tumayo sa gilid ng pinto at tinaas ang binti! Parang timang lang. Na-impress naman si Al! Ang ganda-ganda raw nito.

Pagdating sa house ni Al, pinakilala niya si Irma sa tatay nitong si Johnny Wilson. At sa kanyang stepmom na si Celia! Ay, sorry that I left out that major event in their lives. Mag-jowa na sina Johnny at Celia. Kaya naman shocked ang lola Irma nang makita si Celia. Run ever siya na parang si Cinderella with matching alis ng shoes at sakay ng taxi.

Sinundan ni Al si Irma sa bahay nito pero hindi pumasok sa loob. Walang kaabog-abog na may kidnappers sa paligid! Mukhang mayaman daw si Al kaya tiba-tiba sila kapag nagkataon. Parang timang lang.

Punta si Johnny sa hideout ng kidnappers kasi naka-receive siya ng tawag from them. Si Irma pala ang nandu'n! "Luyarin mo ang pagkababae ko, Don Ambrosio. Kung hayop sa sarap ang asawa mo ngayon, mas hayop ako sa kanya!" That line again! Humabol pa. In English! "I promise you that!" At isa pa! "No doubt about that!" Parang court scene. Pakshet!

But wait! Fake call lang pala 'yung kidnapping kanina. Totoo pa lang may kidnappers. Kinidnap nila si Al at si Angela! 300k daw ang ransom. Cash! Nakasuot ng bubuyog sunglasses ang leader na very reminiscent of the '80s fashion. At naka-suit silang lahat! Tutyal!

In fairness, di pa uso nu'n ang milyon-milyon na asking ransom fee.

Time to make ammends, though. Gagawin ni Celia ang lahat para mailigtas ang anak. Kasehodang magbuwis siya ng buhay kasi hindi sila makakapag-withdraw ng pera dahil gabi na! Sarado ang bangko. Di pa uso ang ATM! At kahit uso na, di naman magdi-dispense ng 300k ang ATM, di ba?

Naka-tiger print si Celia. Palaban kung palaban! Labas din ang isang shoulder. Kasama niya si Edgar kasi jowa niya raw si Angela. Na kinabigla naman ni Celia. I don't know why. Pero shocked siya. Nagulat siya siguro kasi pokpokin ang dalawang junakis niya. Mana sa ina.

Nagkaroon ng barilan sa hideout. Nabaril si Celia sa kanyang exposed shoulder. Pero bago 'yun, bagsak naman ang mga kalaban. Palakpakan!

Pagkauwi, binalita ni Al na na-kidnap sila. "Ha? Na-kidnap kayo," say ni Johnny. Parang wala lang. Hindi naman gaanong major-major event. Ni hindi nga siya nag-alala sa dumudugong exposed shoulder ni Celia.

Kinuwento ni Al kay Irma ang nangyari, saying na dakila si Celia kasi iniligtas sila. Parang Darna lang! Ni di nabalitaan ng mga pulis ang nangyaring kidnapan at barilan at patayan. Yakapan ang mag-ina!

The end.

Parang timang talaga! In fairness, tinapos ko siya kasi tamang laugh trip lang!

Winner ka talaga, Artemio Marquez! This shit is funnier than the current Petrang Kabayo!

Ikaw na ang Maging Alicia Alonzo sa "Waikiki"!

Waikiki (1980)
Elwood Perez

Ang tanging pangarap lamang ni Alicia Alonzo (Idad) ay makapiling ang kanyang pamilya na naunang nagtungo sa Hawaii upang makamit ang magandang buhay. Naiwan siya sa Pilipinas dahil sa TB at nang magkaroon ng pagkakataon na sundan ang pamilya ay hindi siya nagdalawang-isip.

Maraming taon na ang lumipas at hindi niya inaasahan ang malalaking pagbabagong daratnan niya.

Sa piling ng ikalawang anak na si Rio Locsin (Carmela), naranasan niya ang diskriminasyon. Hindi nito magawang ipagtanggol siya sa asawang Hapon na pilit na pinaparamdam sa kanya na hindi siya tanggap sa kanilang tirahan. Andyan pa ang anak nito na apo niya na isang spoiled brat. Hindi niya kinakitaan ito ng paggalang sa kanya, maging sa sarili nitong mga magulang. Pinilit man niyang mapalapit ang loob sa apo ay dalawang sampal ang inabot niya rito. Sa sobrang sakit ng kalooban ay nasaktan niya ang bata. Ikinagalit ito ni Carmela at sinabing hindi sinasaktan ang mga bata sa US. Gawain lamang ito ng mga taong primitibo at walang pinag-aralan.

Hindi na ipinilit ni Alicia ang sarili sa anak. Nagtungo siya sa kanyang bunso na si Lorna Tolentino (Ella) na nadiskubre niyang nagtatrabaho bilang isang sensual dancer. Bilang isang babaeng laki sa Pilipinas, hindi niya ito matanggap. Bukod pa sa katotohanang nakikipag-live in ang anak at walang pakialam na nakikipaglampungan sa kasintahan sa publiko. Pakiramdam niya ay lumaki ng walang moral na itinuturing ang kanyang anak.

Tinungo niya ang tahanan ng pinanabikan niyang asawa na si Raoul Aragon (Juan). Nasawi man sa kanyang mga anak, si Raoul na lamang ang tanging nagsasalba sa kanya sa rurok ng depresyon. Subalit matapos ang mahigpit niyang yakap sa malamig na asawa, isang anak ang sumalubong sa kanya na tumawag ng daddy sa kanyang mister. Matapos ay lumabas ang isang babaeng pinakilala sa kanya bilang "asawa ko ngayon."

Gumuho na ng tuluyan ang mundo ni Alicia. Kung maari lang siyang lamunin ng lupa sa kinatatayuan niya ay ginawa na niya. Halos mabuwal siya sa kanyang pagkakayo. Nang akmang lilisanin na niya ang lugar ay inimbita siya ng "asawa ngayon" na makipagkwentuhan muna. Dagdag saksak pa sa dumurugong puso niya ang di pagkakaalam ng "asawa ngayon" na hindi niya alam ang relasyon nila ni Raoul. Nagkunwari na lamang si Alicia at sinabing gusto lamang niyang dalawin ang "dating asawa."

Hindi pa rito nagtatapos ang kanyang pagdurusa. Ang anak na lalaki ni Raoul sa bagong asawa ay kamukhang-kamukha ng nasira nilang anak na lalaki. At dito pa sa batang ito siya nakakita ng respeto at pagpapahalagang hindi niya nakuha sa sarili niyang mga anak.

Ito ang kinahantungan ng mga pangarap ni Alicia sa Lupa ng mga Pangako. Hinanakit. Pagdurusa. Kamatayan.

Kung ikaw si Alicia Alonzo sa Waikiki, naglaslas ka na siguro ng pulso upang diligin ng dugo ang punyetang Bayan ng Pinya!

(Collage by Jojo DeVera)


Related post:
Jojo DeVera's "Waikiki... Sa Loob at Labas ng Bayan Kong Sawi"

Veronica Velasco's "I Do" (2010)

I'd like to believe that the theme of this latest Star Cinema offering is that the wedding is not the be all and end all of committing to a relationship. That more than the preparation itself, the sanctity of marriage is important and couples should work hard to maintain a harmonious relationship. That having a family is not just by apprehending your husband's surname to yours and to your child, but by constantly being there for you in good times and bad; loving and caring for each other not because you need to, because you want to.

But it isn't.

I Do seems artificially staged that characters and situations turned caricatures of what they really are supposed to be. Except for Lance (Enchong Dee), all characters are one-dimensional and comic versions of themselves.

From the beginning we meet the young Yumi (Erich Gonzales), she tells us her aspiration of having a dream wedding and focuses herself into getting one the moment she meets Lance. Ito na ang naging bukambibig niya from the very start regardless of what Lance feels about it or what he is going through just to give her one. On and off wedding cancellations happen that even her family has become consumed by it. Mas naging concern pa sila sa kahihiyang dulot ng paulit-ulit na pagkansela ng kasal at ng pagod at hirap na dinaranas nila kaysa sa nagkukubling dahilan nito. Not once did they talk to Yumi (and Lance) about how hard it is to raise a family given that they already have a daughter, and they are just in their early 20s. Maski ang kanilang anak na si Sofia ay naging kasangkapan lang sa kabaliwang umiinog sa kanilang napipintong pagpapakasal. The goal is to get married. Period. Without questioning their readiness for it.

On the other hand, Lance's family is opposed to the wedding not because they're young, but because Yumi is not Chinese. They didn't even give Lance a chance to become responsible for his actions and decisions. Basta hindi Chinese si Yumi, tapos! Di baleng magmukhang matapobre. Di baleng may madehadong ibang tao dahil sa kanila. Di baleng sinasaktan nila ang kanilang anak. Ang importante ay to hold on to their tradition, "Ang Chinese ay para sa Chinese."

Lance has gone through a lot from the start of his relationship with Yumi. For one thing, he weighs her feelings towards her. Ito ba ay tinadhana o pinagdesisyunan? Para sa kanya, ang pagmamahal ay isang desisyon. He decides to love Yumi even if they came from different backgrounds. He decides to love Yumi even if she seems too self-absorbed and immature. He decides to get married to her despite losing his own family in the process. In the end siya pa rin ang humingi ng kapatawaran kay Yumi at sa pamilya nito sa mga naging mapusok niyang desisyon. And all Yumi has to do was accept his apology and not take responsibility for her own actions, as well. Ang sa kanya, she has gotten her dream wedding. Period.

I admire Enchong for showing depth in his character. Kitang-kita ang confusion na pinagdadaanan niya sa tatahaking landas. In between teenage years siya at adulthood kung saan kailangan niyang matutong mag-decide on his own, subalit kailangan pa rin niya ng gabay ng kanyang pamilya na tumalikod sa kanya. It is very brave of his character to apologize for his mistakes when he is just trying to come up with a decision that would be best for all of them.

Erich is irritating! From her screeching voice to her constant whining to her overflowing tears. Walang ibang dimensyon ang karakter niya at hindi niya ma-distinguish ang pagkakaiba-iba ng dramatic peaks na kinakaharap ng karakter niya. She even borders on acting like a social climber to an overzealous girlfriend.


Nang una kong makita ang publicity photos para sa pelikulang ito, naisip ko kung bakit parang iisa ang reaksyon ni Erich sa mga larawan samantalang nagbabago ang kay Enchong. Now I know why.


Related post:
Phil Dy's Laughing it Away

The Michael Cera School of Acting

Palabra de Honor (Danny Zialcita, 1983)

Twisted relationships galore!

Eddie Garcia (Don Adolfo), the rich businessman in town, is about to get married to Gloria Diaz (Victoria). His daughter, Jackielou Blanco (Sylvia), is opposed to it for being the youngest and favorite daughter, she is in love with her father.

"Be practical, papa. Okay, you're tired. You're lonely. Go ahead. Hawakan mo siya. Kunin mo siya. But not as your wife, as your mistress."

Her older sister, Hilda Koronel (Cristy), is married to Ronaldo Valdez (David), who marries her for her money. Alam ito ni Hilda yet she remains married to him. Ayaw niyang masira ang kanilang pangalan sa lipunan.

Ronaldo is Gloria's ex-lover. She plots to get into Eddie's family to exact revenge against the former lover.

Elizabeth Oropesa (Olivia), as a woman, takes a stand against Eddie. She assumes her right every chance she gets. But in the world of men, she is not taken seriously. Her words don't matter. "Lahat ng tao rito kung tawagin niya ay sa unang pangalan. Ako lang ang hindi," she mutters.

She is married to Dindo Fernando (Louie) who, according to her, is richer than Eddie, yet doesn't get the same amount of respect in the community as Eddie's. He says, "Ginawa niya ang kanyang pera. Minana ko lang ang akin."

In Dindo's standards, hindi magkapantay ang yaman nila. Besides, ayaw niyang kabanggain si Eddie. Hindi lamang ito tinitingala ng lipunan, he also doesn't want to jeopardize his affair with his daughter Hilda whom he gets pregnant.

Tommy Abuel (Arthur) is Eddie's sort of right-hand man. Hindi sing-yaman nina Eddie at Dindo, but a respected man, nonetheless. He is married to Amy Austria (Elma) who hasn't been sleeping with him for a long time. She avoids him like a plague, believing that he is sleeping around. However, it is she who is having a constant tryst, with Hilda's husband, Ronaldo.


Mark Gil (Tony) is Tommy's friend whom he helps getting a job in a campus in their community. He is married to Beth Bautista (Niña) whom Tommy has the hots for. Tommy helps Mark in acquiring the teaching position as a favor to Beth who promises herself to her once the deal is done. But Beth is having cold feet. Hindi niya magawang ibigay ang sarili kay Tommy.

Tommy, on the other hand, has a change of heart when he realizes how much he loves Amy. Until he learns of Amy's infidelity, who is about to go with Ronaldo. Kakaalam lang ni Ronaldo ng relasyon nina Hilda at Dindo, and he leaves her. He blackmails Dindo into giving him a million peso. Matapos ay inaya niyang magtanan si Amy.

Sinugod ni Tommy si Ronaldo. Nakipagsapakan. Then he confronts Amy.

"Ang dami mong dahilan. 'Wag kang lalapit. Mabaho ka. Mabahong hininga mo. Amoy shoktong. Wag kang didikit. Ang kamay mo baka kung sa'n nanggaling, matetano pa ko. Alis diyan!' 'Yun pala may kumakalikot sa 'yo. Sarap mong sapakin!"

Meanwhile, Elizabeth is against Mark's employment. Sinubukan niya ang lahat upang hindi ito matuloy. She even rallies in front of his house, pero wala siyang nagawa. Hindi lamang si Mark ang kabangga niya rito, maging si Eddie na isang malaking pader sa komunidad. Tulad ng mga naghaharing kapitalista sa mundo, he has the money. He has the last say.

"Kung ayaw n'yo nang palakad ng eskwelahan, kung ayaw ninyo sa taong 'yan, bukas ay ipasasara ko ang eskwelahan. At maghanap na kayo ng papasukan ng inyong mga anak doon sa kabilang bayan. Tingnan natin kung hindi kayo mahihirapan. At 'pag nangyari uli ito, ang inyong mga asawa ay ihanap n'yo ng ibang trabaho. Hala! Magsiuwi na kayo!"

Beth is intrigued as to what motivates Elizabeth into going after her husband. Nag-imbestiga siya. Nalaman niya ang di kagandahang nakaraan ni Elizabeth. Sinugod niya ito at binantaang ilalabas ang baho niya kapag di niya tinigilan si Mark.

Battle ensues. This has got to be the most masculine fight by women in Philippine cinema. Sapakan kung sapakan. Matinding sampalan. Matigas na sabunutan. Mabigat na sakalan. Tulakan. Murahan. Dayaan. Matira ang matibay. DZ made sure na hindi gawing malamya at katawa-tawa ang eksena dahil mga babae sila.


Yet, he also made sure that it is a sensual one. Foreplay para sa mga mapagnasang mata ng kalalakihan. Torn clothes, exposed bras, peeping panties, at nipples na halos bakat na sa bra. It is hitting two birds with one stone. Turning women into fighting savages ala men and serving men with delectable feast. Progressive and offensive at the same time.

When Eddie discovers Gloria's past with Ronaldo, he is disheartened. For someone who honors his word, nadismaya siya na niloko siya ng babaeng mahal niya. He could've ended the engagement, but he didn't. He has given his word to marry Gloria, and he is not about back out on it. He gets married to her, pero nagbago na ang sitwasyon. She gets her part of the bargain (money-wise), and he gets to be true to his word. Ito ang kanyang palabra de honor.

If we are to look at the whole picture, asan na nga ba ang isang salita ng mga taong involved sa kwentong ito? When they promised to cherish and adore each other through thick and thin in the sanctity of marriage, did they do so? Hindi na nga ba mahalaga ang pagtupad sa nabitiwang salita? Are promises really made to be broken? O may tulad pa ni Eddie na pinangangahalagan ang kanyang dignidad kahit pa siya ay nalagay sa alanganin? Ito nga ba ang tunay na palabra de honor? Ang tuparin ang ipinangako kahit pa hindi naging totoo ang kabilang parte?

More than wealth, mas pinangalagahan ni Eddie ang tingin niya sa kanyang sarili. Hindi niya kayang sumiping sa isang asawang alam niyang walang pagmamahal sa kanya. Subalit sa kanyang pagtupad sa pangakong kasal kay Victoria, hindi ba rin siya nagkakasala sa batas ng matrimonya ng kasal?

Maraming power struggles sa pelikulang ito. Kakikitaan na maging ang mga mayayaman ay may pagnanasa pa ring maitaas ang kanilang sarili sa kapwa nila mayaman. Ang mga galing naman sa hirap ay di mawawalan ng need upang maiangat ang kanilang pwesto sa lipunan kahit kayamanan lamang ang inaasam nila noong una.

May power struggles within married couples. Sino ba ang dapat ang domineering at sino ang submissive? Babae ba dapat ang nasa ibaba at lalaki ba dapat ang humahawak ng relasyon? Sa kontekso ng mag-asawang Pinoy, makikitang malakas ang boses ng babae sa isang relasyon lalo na sa pamamahala ng tirahan at mga anak. Ganito pinapahalagahan ng lalaking Pinoy ang kanyang asawa. Subalit paglabas ng tahanan, siya ang boss. Siya ang may say sa lahat ng kanyang magiging desisyon.

May power struggles sa mga magulang at anak. Kailan ba nagkakaroon ng pagkakataong magsalita ang anak laban sa desisyon ng mga magulang? Kailan ba maaring makinig ang mga magulang sa anak notwithstanding the age difference and status of relationship?

May power struggles within the boss and his employees. Mas madalas sa hindi, ang boss ang may huling salita. No matter how much you detest your boss's decision, one never bites the hand that feeds him.

Sa panahong ito kung saan laganap ang lokohan, pagsisinungaling, betrayal, backbiting, may nagpapahalaga pa ba sa palabra de honor tulad ng isang Don Adolfo?



Related post:
Pelikula, Atbp.'s "Palabra de Honor (1983)"

Fast Forward

In Viewer Discretion's post entitled "Contesting Visibilities, Contextualizing Desires" about Pinoy gay movies, I quote:

"We admit, we watch many of these gay films. More often than not, it’s for the sex. Cris (Pablo) watches more of them than I do, but he also uses the fast forward button more frequently (“to get to the juicy parts,” he says). I, the more prudish one, would try to stick it out through the whole film, and not infrequently, would confirm Cris’s suspicion that he didn’t miss much anyway."

Kaya naman pala may ganoon ding pakiramdam ang manonood sa mga pelikula ni Cris ay sa dahilang ganoon din niya itrato ang kanyang panonood ng pelikula. Most often than not, pinagtutuunan niya ng pansin ang sex scenes at nudity ng kanyang mga pelikula kaysa sa takbo ng kuwento nito dahil siya mismo, bilang manonood, ay 'yun din ang hanap. Most of the times, the story takes a backseat over the sex scenes. Softcore porn na ngang maituturing kung minsan ang kanyang mga pelikula.

Tulad ni Phil Dy, I still give him the benefit of the doubt when it comes to watching his films. Naisip ko na baka naman sa susunod, sa dami-dami ng mga pelikulang ginagawa niya, ay may mailabas siyang matino at kapuri-puri. However, like Dy, I end up disappointed, as well.

Paano ka nga ba makakagawa ng isang matinong pelikula kung ang pagtrato mo rito ay isang commodity lamang na pwede mong pagkakitaan? You don't treat it with respect the way it has to be treated. Paano ka nga ba makakapag-focus sa kwento ng pelikula kung ikaw mismo, sa mga pinanonood mo, ay sex lang din ang habol? Mas mabuti pa sigurong hardcore porn ang iyong gawin para hindi na gaanong mag-expect pa ang manonood ng istorya.

You make films the way you see them.

Nakakalungkot. Nakakainis.


Related Posts:
Viewer Discretion's "Contesting Visibilities, Contextualizing Desires"
Philbert Dy's "Worthy of Our Disdain"
Sineasta's "Ang Mukha ng Bading sa Pelikulang Pilipino sa Bagong Milenyo"

Sa 'Yo Lamang (Laurice Guillen, 2010)

Gusto ko:

• Tulad ng nabanggit ni Oggs Cruz sa kanyang review, matindi ang panimulang eksena nina Dianne (Bea Alonzo) at Franco (Christopher de Leon) kung sa'n gigil na gigil na nilapitan ng anak ang ama upang sabihin ang hindi niya pagtanggap sa pagbabalik nito. Sa kaunting salita, napadama ni Dianne ang kinikimkim niyang sama ng loob dito kasabay ng isang malutong na pagmumura bilang pagtatapos nito.
  
  Para sa isang ama, napakasakit na marinig ang mga salitang iyon mula sa iyong anak. Subalit di rin naman natin magawang kasuklaman ang anak sa pagpapahiwatig ng kanyang nararamdaman. Mararamdaman nating halos kainin ng lupa si Franco matapos laitin ng kanyang anak.


• Nagkaroon ng shift ang pag-uusap muli nina Dianne at Franco. Sa una ay taas-noo na dala-dala ni Franco ang pagiging ama sa kanyang pamilya sa kanyang pagbabalik. Pakiramdam niya ay may kaparatan siyang balikan sila anuman ang kanyang pagkukulang. Subalit sa sumunod na eksena ay pakumbabang humingi siya ng kapatawaran sa anak at nanghingi ng pangalawang pagkakataon.
  
  Sa kabilang banda, si Dianne naman ay mahinahon na nagpahiwatig ng pinanggagalingan ng kanyang nararamdaman sa kanyang ama. Binanggit niya ang mga pagkakataong naghirap sila ng kanyang ina sa pagtaguyod ng kanilang pamilya dahil sa paglisan nito at kung paano nila pinagsikapang iahon ang mga sarili. Wala itong halong galit. Walang halong pagkamuhi.


• 'Yung pagkakataong nalaman ni Amanda (Lorna Tolentino) ang katotohanan sa pagtataksil muli ni Franco. Nu'ng ito ay magbalik, pinilit niyang maging masaya para sa kanyang pamilya. Umasa siya sa pagiging buo nilang muli at pinilit na hindi magduda sa katapatan ng asawa. Subalit nabigo siya at binigong muli ng asawa. Pakiramdam niya'y pinayagang na naman niya itong lokohin siya at apak-apakan. Kaya naman sa pagkakatong iyon, hindi na siya nagdawalang-isip na palayasin ito sa tirahang pinundar niya at ni Dianne.
  


• Ang eksena kung saan nakikiusap si Dianne sa inang si Amanda na huwag bibitiw. Na kakayanin niya ang lahat maliban sa mawala ang kanyang sandalan at matalik na kaibigan. Sa puntong ito ay nagiging matatag pa rin siya para sa inang isinuko na ang kapalaran sa nakakataas.
  


• 'Yung eksena ng rebeldeng si Coby (Coco Martin) kung saan nilapitan niya si Dianne at tinanong kung ano ba ang sakit ng ina. Itinanggi ng kapatid ang karamdaman ng ina. Nagsumamo si Coby at nagwikang, "Isali n'yo naman ako. Parte rin ako ng pamilyang ito."
  
  Isa ito sa highlights ng pelikula. Sa kakaunting mga salita ay naipahatid ng binata ang kanyang hinanakit, ang nilalaman ng kanyang puso na kinimkim niya sa napakatagal na panahon.


• Nang atakihin ng kanyang sakit si Amanda, dali-daling nagtungo ang magkakapatid sa silid ng ina. Nanginginig ito sa ginaw at ginawa nilang lahat ang kanilang makakaya upang pawiin ang nararamdaman nito. Binalot nila ito ng kumot at niyakap ang iba't-ibang parte ng katawan.
  
  Subalit si Dianne ay nanigas sa kanyang pagkakatayo malayo sa ina. Namulat siya sa katotohanan ng realidad na mawawala na ang kanila ina. Na ito ay isang bagay na hindi niya magagawan ng paraan. Unti-unti ay lumabas ang kanyang kahinaan. Unti-unti ay nahubad ang kanyang superhero costume.
  

Ayaw ko:

• 'Yung pakiramdam na nagbabase lamang ang Sa 'Yo Lamang sa tagumpay at kaledad ng Tanging Yaman. Marami sa mga eksena rito at kuha ng camera ay nakita na sa naturang pelikula. Imbes na maging distinct ito as itself ay parang naging copycat lamang sa aking paningin.


• 'Yung pagkalunod ng ibang emosyonal na eksena sa musical scoring. Sumasabay ang lakas ng tugtog sa lakas ng hagulgol ng karakter.
  


• 'Yung di magandang karakterisasyon ng halos lahat ng lalaki sa pelikula. Si Franco ay babaerong tunay. Iniwan ang pamilya para sa kanyang kerida. Pagkalipas ng sampung taon ay bumalik na walang kapatawarang hiningi. Walang dahilan na ibinigay. Ang tanging bitbit niya lamang ay ang karapatan niya bilang isang asawa't anak. Subalit hanggang sa pagbabalik na iyon ay hindi siya naging matapat sa kanyang mag-iina. Hindi niya tinapos nang maayos ang kanyang iniwang relasyon sa iba.
  
  Si Coby ay babaero at walang galang sa babae. Ito ang paraan niya upang mapalapit sa kanyang ama. "Idol kita," wika niya. Nagrerebelde rin siya kay Dianne na nagmamando sa kanyang buhay.
  
  Si James (Enchong Dee) ay napilitang magnakaw ng exams upang mapanatili ang kanyang scholarship. Pressured siya sa demands ni Dianne na maging magaling sa kanyang pag-aaral.
  
  Ang karakter ni Diether Ocampo bilang ex-bf ni Dianne ay nagbalik mula US. Binalikan niya ang dating kasintahan kahit pa alam niyang engage na ito sa kasintahang si Zanjoe Marudo. Bumigay si Dianne sa kanya at nalamang kinasal na pala siya sa US!


• Sa iisang tema uminog ang kwento ng pelikula: pagtataksil. Nag-ugat ang kasiraan ng pamilya sa pagtataksil ni Franco. Bilang ganti ay nagtaksil din si Amanda at nagkaanak sa iba na pinamigay niya upang "protektahan" ang kanyang pamilya. Naging palikero si Coby. Pinagtataksilan ang mga babaeng nakakapiling niya. Pinagtaksilan ni Dianne ang kanyang fiance. Pinagtaksilan si Dianne ng kanyang ex-bf. Pinagtaksilan ni ex-bf ang kanyang asawa sa US. Paulit-ulit ang kwentong ito sa buong pelikula. Paikot-ikot sa mga karakter nito.
  
  Ano ba ang gustong sabihin nito? Na taksil ang mundo? Na ang pagtataksil ay nagiging inherent sa pamilya kapag may isang gumawa nito? Na pagtataksil ang sagot sa isa pang pagtataksil? Na kailangang tanggapin na isa itong normal na gawain at dapat intindihin?
  
  Isa o dalawang beses itong mabanggit ay maaring parte lamang ng plot. Subalit kung makailang ulit, ito na mismo ang nagiging plot ng pelikula at nagiging central theme nito. Maging ang pagbibigay ni Amanda ng anak niya sa pagkakasala ay maituturing na pagtataksil sa kanyang naturang anak.


• Hindi ko matanggap ang dahilan ni Amanda sa pagpapaampon sa kanyang anak. Ayaw niyang magkagulo ang kanyang pamilya kung sakaling palalakihin niya ang bata na kasama ng kanyang mga anak kay Franco. Mababaw itong dahilan kung ating iisipin katulad ng kanyang pagtataksil sa asawa upang maganti. Ganito nga ba talaga siya mag-isip? Mababaw? Umiral ang kanyang pagiging makasarili sa puntong ito kahit na pilit na jina-justify na ginawa niya ito para sa ikakabuti ng bata. Natakot siyang harapin ang multong kanyang ginawa.
  


• Pinasok ni Coby sa kwarto ang karakter ni Shaina Magdayao na kanyang nabuntis. Pinilit niya ang sarili rito at nang makita niya ang pagluha nito ay lumambot ang kanyang puso. Nagbago ang tingin at pakiramdam niya rito.
  
  May kasabihang "Never trust the words of a man in bed" dahil sasabihin nito ang pinakamamagandang salita sa oras ng pakikipagniig sa iba. Kaya paanong mapapaniwalaang totoo ang naging pagluha niya rin sa pagkakataong iyon? Na totoo ang naramdamang niya para sa dating kasintahan? Ang tagpong iyon ay hindi na nasundan ng isang pang tagpo na magpapatunay na may pagbabagong nangyari.


• Lahat ng mga karakter sa pelikula ay flawed. Pwede itong maging para at laban sa pelikula.
  
  Para sa pelikula dahil pinakikita nitong totoong mga tao ang gumagalaw rito: makasalanan.
  
  Laban sa pelikula dahil wala ni isang karakter ang pwedeng i-emulate. Nasadlak sila sa kasalanan dahil sa kanilang ama. Subalit nasaan ang tinatawag na free will and choice para sa kanila?
  
  Pinili ni Amanda na gumanti sa asawang nangangaliwa. Pinili ni Coby na mag-rebelde at pagluruan ang mga babae. Pinili ni Dianne na lokohin ang kasintahan. Pinili ni James na magnakaw ng exams.
  
  Gayon pa man, tayo bilang manonood ay hinihiling na maging mapagpatawad sa kanila. Na tanggapin ang kanilang mga pagkukulang. Pero paano natin gagawin 'yun lalo pa sa karakter ni Franco kung hindi naman tayo binigyan ng dahilan upang tanggapin at mahalin siya ng buong-buo? Makasalanan siyang pinakilala sa pelikula at hanggang sa huli ay di siya nakitaan ng paborableng pag-uugali o kilos.
  
  But God's love is beyond that, ang sabi ng pelikula. Anuman ang ating pagkukulang at kasalanan, mapapatawad Niya tayo nang walang hinihinging dahilan basta't taos sa puso ang pagbabalik-loob.
  

Overall, disenteng pelikula naman na maituturing ang Sa 'Yo Lamang. Subalit di ko maihahanay ito bilang isa sa magagaling na pelikulang Pinoy. Hindi sapat na mapaiyak tayo ng pelikula nang makailang ulit upang masabing magaling ito. Hindi sapat na may mga stand-out performances ang mga aktor ng pelikula para masabing de kalidad ito.

P.S.
Sumasang-ayon ako kay Jessica Zafra. Hindi na natural ang mga itsura nina Lorna at Christopher sa pelikula. Hindi na gumagalaw ang noo ni Lorna samantalang parang banat na banat naman ang mukha ni Christopher. Asan na ang tinatawag na "growing old gracefully?"




Related reviews:
Oggs Cruz's Sa 'Yo Lamang
Jessica Zafra's Like the Seven Plagues, Flash-forwarded
Phil Dy's Ensemble Syndrome

Recommended Viewing: Hachi

Hachi: A Dog's Tale is about a dog found by Parker Wilson (Richard Gere) at a train station. They immediately formed a strong bond witnessed by everyone who knows them.

During week days Hachi would bring Parker at the station and waits till he gets off at 5 P.M. When Parker didn't come home after suffering from a heart attack and died, Hachi continues to wait for him for 10 years until its own demise when it got reunited with its master.

Make sure to have a box of tissues for this one is truly a heart breaker. Bato na lang ang hindi maiiyak sa kuwentong ito ng pag-ibig at katapatan.

Based from a true story in Japan, Hachiko was with its master from 1924-25. When its master died from cerebral hemorrhage, Hachiko waited for his return for nine years until its death in 1935. (Source: Wikipedia)

Magkakapatid (Kim Homer Garcia, 2010)

An interpretive claim class paper on Kim Homer Garcia's Magkakapatid.

“Utang na loob” or a sense of gratitude binds the giver and the receiver once the deed has been done. It becomes a very strong bond overnight that the “needee” and the needed sometimes become indebted to each other for life. Unless one has the courage to end it, it will go on for eternity and can be passed on the generations to come.

If utang na loob is binding, what more if blood relations is present? Taken from Julio Diaz’s character’s point of view in Magkakapatid, that is where his dilemma comes in.

His youngest daughter is about to get married to a good and responsible man. He should be rejoicing, however, he is torn between gaiety and grief over the loss of his older brother who died a few days ago (and whom he hasn't seen before the burial). As his answer to his wife’s statement, “Magsaya ka dahil minsan lang ikakasal ang anak mo,” he said, “Minsan din lang mamatay ang kapatid ko.” As Filipinos, we equally value life and death, especially those of our loved-ones.

On the day of the wedding, he learns that his nephew, Caloy (Nico Antonio), killed his older brother, Lino (Jerald Napoles). As the (middle-class) uncle and the chairman of his city, it is his given responsibility to attend to such need (and crime) of his family. It is inherent that he looks after his family during a crisis no matter what the cost is. It is innate to us, Filipinos, to look after the unfortunate ones and have such kind of obligation imposed upon ourselves. So instead of celebrating his daughter’s wedding at the reception, he is at the crime scene, scrubbing the blood from his sister’s floor, wondering what has transpired during the day, and what he has to do next. He also arranges Lino’s funeral, at the same time looking after Caloy’s case. He may be a father, but he is a brother and an uncle, too, all at the same time. At such a crisis, you can never weigh which position is the strongest.

Such strong familial ties keep the Filipinos together. No matter how tough the times may be, we keep going because we know that our family is behind our backs, rendering their unwavering support. Magkakapatid shows that in life or death such bond will never be broken. As what the tag line says in the poster, "Walang kalayaan dito."



Related post:
Magkakapatid review by Oggs Cruz

This Blog Is Featured on This Book!

Claimed!

Just recently claimed this blog.

From now on, I will post all my movie reviews here!